جام شیشه‌ای یکی از فنآوری‌های خلاقانه در تاریخ بشر است که برای فراهم آوردن آسایش در فضاهای بسته طراحی شده است. نماهای معماری شیشه ای با توسعه و پیشرفت در سامانه‌های سرمایش و گرمایش امکان پذیر شد در غیر این صورت ساختمان‌های مدرن غیر قابل ست بودند. پیامد چنین ابتکاری این است که معماران خود را مصون از هر نوع موانع محیط زیستی در طراحی ساختمان‌ها آزاد گذاشتند. این موضوع بسیار انتقادی بوده است از آنجایی که معماران از پیروی برخی از اصول اولیه‌ی فیزیکی در فرایند معماری صرف‌نظر کردند و این امر سبب شد که علی رغم نماهای زیبای بیرونی، مساله‌ی آسایش و مصرف بهینه انرژی در فضای داخلی به وجود آید. در یکی از ساختمان‌های سبُکی که لوکوربوزیه در سال ۱۹۸۴ برای افراد مسن و بازنشسته طراحی کرده نمای جنوبی غربی کاملا معماری شیشه ای است و پوسته‌ی ساختمان به واسطه‌ی مصالح شیشه، حداقل غشا بین فضای داخلی و خارجی تعریف کرده است.
درباره این سایت